Voorkom problemen

Ongevallen.
Wekelijks en soms dagelijks worden we, zelfs tijdens deze wintertijd als de scootmobiel maar weinig wordt gebruikt, opgeschrikt door berichten van ongevallen met de scootmobiel. Veel te vaak wordt de scootmobielrijder aangereden, maakt de scootmobielrijder een stuurfoutje met vervelende gevolgen, of is het gevoel met de scootmobiel waarop men rijdt nog niet helemaal eigen waardoor mens en machine niet goed op elkaar reageren.


Ongevallen in veel gevallen te voorkomen.
Joep Noordman verzorgt op professionele en uiterst secure wijze de complete scootmobiel opleiding om U zeker en veilig gebruik te kunnen laten maken van uw scootmobiel. Joep verzorgt niet alleen de alom gewaaardeerde praktijk en theorie cursus voor zowel beginnende als ook voor de gevorderde SCOOTMOBIELGEBRUIKERS maar Joep geeft ook les aan begeleiders en instructeurs. In beide cursussen, mede ontwikkeld door Joep en Stichting Aangenamer Leven, krijgen de deelnemers les in verkeersregels, voertuigbeheersing en praktijksituaties.

Veiligheid voor alles zegt Joep.
"Veel gebruikers van scootmobielen gaan onvoorbereid de weg op, gevolg: ongelukken met letsel, angst en gevoel van onveiligheid en de scootmobiel verdwijnt in de schuur...om er nooit meer uit te komen. Ik kom en kwam in mijn beroep als rolstoeltaxichauffeur elke dag in contact met mensen uit mijn doelgroep. Ik zeg mensen uit mijn doelgroep omdat ook ik tot de doelgroep behoor. Ik ben ervaringsdeskundig. Ik weet dat sommige mensen net als ik soms net iets meer tijd nodig hebben om iets onder de knie te krijgen. Met die mensen werk ik graag. Ik voel ze precies aan en beschik zeer zeker over het nodige geduld en inlevingsvermogen. Ook ik heb ooit een herseninfarct gehad. Mensen die weinig meer in het verkeer komen of erg angstig zijn kunnen ook bij mij terecht.

• Iedereen kan meedoen.
  
• Les in uw eigen omgeving.
  
• Zowel beginnend als gevorderd.
  
• U krijgt theorieles uit boeken aangeraden door Veilig Verkeer Nederland (VVN) , Stichting Aangenamer Leven en Scootmobiel Service Nederland (SSN)
  
• Eerst de theorie dan de praktijk.
  
• Praktijk eerst samen met instructeur op 2 persoons scootmobiel
  
• Zowel individueel als in groepsverband (nooit meer dan 4 personen per les)
  
• De lessen worden in een ontspannen sfeer en in uw eigen omgeving gegeven.
  

Twijfels ....

Afzweren van een hobby of juist het brengen van een eerbetoon.
Eerst een stukje historie en persoonlijk dubben over waarom ik me wel en waarom ik me niet met scootmobielen in wilde laten.
Dit heeft in principe weinig tot niets met mijn kennis over en gevoel voor scootmobielen te maken, maar is een kennisgeving van mijn twijfels. Toen Martin van der Vliet en Jan Peter Kooijman mij namelijk vroegen of ik mijn kennis en ervaring met elektrisch rijden, en dan ook specifiek op het gebied van scootmobielen, met ze wilde delen heb ik eerst een aantal weken de boot afgehouden. Niet omdat ik niet vereerd en geïnteresseerd zou zijn en ben maar puur omdat ik een historie heb met scootmobielen. Ik ben al jaar en dag een enorme liefhebber en voorstander van de ecomobiel (elektrisch voertuig) en een voorstander van het krijgen en gebruiken van schone energie. Maar het gevoel bij de scootmobielen was nogal dubbel. Dubbel omdat ik een verleden heb met scootmobielen. Die historie is als volgt: In 2001 begon ik een bedrijf dat erop was gericht om mensen met een handicap of beperking, en mensen vanuit een achterstandssituatie te helpen. Een bedrijf dat zich bezig hield met kopen, verkopen, en verhuren en repareren van scootmobielen. In dat bedrijf haalde ik mensen die om diverse redenen geen toekomst meer voor zich hadden of toekomstmogelijkheden zagen. één van die mensen was een (ex)crimineel die in het ziekenhuis lag omdat hij een zelfmoordpoging had ondernomen. Een zelfmoordpoging omdat hij zich bedreigd voelde door (naar eigen zeggen) de Turkse mafia. De man was namelijk na een aantal criminele daden opgepakt, verhoord, doorgeslagen en had zijn kompanen dusdanig beschuldigd dat hij een lichte taakstraf kreeg en zij een langdurige gevangenisstraf opgelegd hadden gekregen. Toen ik hem in het ziekenhuis opzocht en hem vertelde dat ik hem zou helpen, helpen om op het rechte pad te komen en helpen omdat hij, net als ieder ander, een tweede of derde kans verdiende en ook hij een aangenamer leven kon leiden, was hij ontdaan. Hij accepteerde de hulp met twee handen, was dolgelukkig en een dankbaar man. Zoals beloofd betrok ik hem bij mijn onderneming en liet hem dagelijks zien dat er volop mogelijkheden zijn om een eerlijk en heerlijk leven te leiden door mensen te helpen. Een leven dat niet bestaat uit zoveel mogelijk geld verzamelen maar meer uit benodigd geld te koppelen aan schitterden momenten en ervaringen. Dat de man daar anders over dacht en de helpende hand op sluwe wijze afhakte en me richting de afgrond duwde was een zware klap die ik de eerste weken niet eens geloofde maar wel te verwerken kreeg. Toen later een vriend me benaderde met het verzoek of ik zijn (ex)verslaafde zoon zou willen helpen omdat hij overal werd ontslagen, onhandelbaar en ongeschoold was, heb ik me geen seconde bedacht en ook die man mijn ondersteuning beloofd. Ik haalde zijn zoon binnen mijn bedrijf, liet hem repareren en liet hem klussen doen die zijn zelfvertrouwen opvijzelde. Omdat de jongen zoveel fouten maakte was ik genoodzaakt een ander persoon aan te trekken die de fouten kon herstellen en ervoor zorgde dat de reparaties naar behoren werden uitgevoerd. Die man's naam is Ron van den Heuvel. Nadat ook door de zogenaamde vrienden duidelijk was gemaakt wat de werkelijke intentie was om binnen mijn bedrijf te komen, ik door mijn naïviteit een faillissement te verwerken kreeg, getroffen werd door een hartinfarct, gevolgd door WSNP, gebukt ging onder curatoren en bewindvoerders, burnout en alle gevolgen waarmee je te maken krijgt na bovenstaande opstapeling van omstandigheden; beloofde ik mezelf om iets anders te gaan doen.
a) te concentreren op mezelf
b) te concentreren op mijn gezin en
c) afscheid te nemen van iedereen die integriteit anders zien.
d) me zakelijk op totaal iets nieuws te richten.

Maar toen Ron van den Heuvel zich tijdens mijn herstelperiode in 2006 melde, beloofde ik hem om op de achtergrond te helpen bij het opzetten van zijn bedrijfje dat zich bezig zou gaan houden met scootmobielreparaties. Ron was al op veel te jonge leeftijd weduwnaar geworden toen zijn 36 jarige vrouw verongelukte. Ron, die ook nog eens zelf een handicap had, kon dat verlies eigenlijk niet verwerken maar stond ook nog eens voor de zware taak om zijn twee jonge kinderen te verzorgen en op te voeden. Ik nam afstand van punt d en besloot Ron op de achtergrond te helpen bij het kleine bedrijfje dat hij graag runde. Ron kon gebruik maken van zijn uitstekende technische kennis en ik kon hem helpen door mijn (scootmobiel)kennis aan te bieden. Dat liep prima totdat Ron zich telkens niet lekker voelde. Ron kon zijn afspraken met klanten niet meer nakomen en ging vreemde fouten maken. Dat was vervelend maar de grootste klap volgde medio 2008. Ron was compleet de kluts kwijt, kon niet meer nadenken en belande in het ziekenhuis. Daar werd bij Ron een kwaadaardige hersentumor geconstateerd. Ron, die een zeer eigen en soms onbehouwen vorm van praten en handelen had was een man met een klein hartje. Een ruwe bolster met een blanke pit die er alles aan deed om zijn kinderen, ondanks alle tegenslagen en het verlies van hun moeder, een goede opvoeding te kunnen bieden. Maar hoe goed zijn bedoelingen ook; Ron kon en kan het bedrijfje niet meer runnen, zijn kinderen niet meer opvoeden en is inmiddels in een sanatorium beland. De kanker heeft deze pas 46 jarige man gegrepen. Deze ongelofelijk trieste omstandigheid in ogenschouw genomen en alle historie die ik zelf met scootmobielen had, brachten mij dus echt hevig aan het twijfelen toen Martin en Jan Peter mij vroegen om mijn specialistische scootmobielkennis en interesse te gaan delen. Na lang wikken en wegen heb ik besloten om me in te gaan zetten om Scootmobiel Service Nederland groot te maken. Groot in het voorzien van informatie. Groot in het delen van kennis. Groot in het verlenen van service. Samen met Martin, Jan Peter en Joep (scootmobielrijlessen) zal ik graag mijn bijdragen leveren aan Scootmobiel Service Nederland en mijn eigen vervelende gevoelens vanuit het verleden graag willen uitwissen voor een eerbetoon voor Ron. Ik hoop dat we als Scootmobiel Service Nederland alle scootmobielrijders kunnen laten profiteren van de kennis, nieuws, passie en tips die we graag met u willen delen.